Wednesday, June 3, 2015

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ σ.φ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗ Δ31

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗ Δ31

Άλλη μια γενική συνέλευση έχει προγραμματιστεί στο σύλλογο μας για την Παρασκευή και ίσως κάποιος έχει αμφιβολίες για τη χρησιμότητά της. Σίγουρα υπάρχουν τέτοιες αμφιβολίες αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο σύλλογός μας δεν έχει συνεδριάσει και δεν έχει πάρει οποιαδήποτε απόφαση, μέσα από διαδικασία συνέλευσης, από το προηγούμενο εξάμηνο (και αυτό μια φορά). Δεν υπάρχει επίσης καμιά αμφιβολία ότι μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο μέρος του λαού εναπόθεσε τις ελπίδες του στη νέα κυβέρνηση και στη «σκληρή της διαπραγμάτευση».

Το τι σημαίνει και για τη νέα κυβέρνηση «σκληρή διαπραγμάτευση» έχει φανεί από καιρό. Όταν έσβησε η λάμψη του Βαρουφάκη και του Τσίπρα, φάνηκαν αμέσως τα τρομερά αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθούν. Έγινε αμέσως φανερό ότι το «ούτε ρήξη ούτε υποταγή» δεν είναι τίποτα άλλο από μια αυταπάτη, που προεκλογικά ενσωμάτωσε μεγάλο μέρος του λαού. Διαπραγμάτευση εντός των πλαισίων της Ε.Ε., είτε σκληρή είτε όχι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποταγή, στη διάψευση των λαϊκών προσδοκιών για σκίσιμο των μνημονίων.
Όπως και να βαφτιστεί η νέα συμφωνία που θα έρθει τον Ιούνη θα είναι μνημόνιο. Η κυβέρνηση λοιπόν όχι μόνο δε θα σταματήσει την αντιλαϊκή λαίλαπα των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά θα την επεκτείνει. Με σκοπό να εξασφαλίσει την επόμενη δόση για την αποπληρωμή του ληστρικού και παράνομου χρέους είναι έτοιμη να προχωρήσει σε περαιτέρω διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, σε διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, σε αύξηση της φορολογίας κλπ.

Συνέπεια των παραπάνω είναι η συνέχιση της αποσύνθεσης των ελληνικών πανεπιστημίων, με τον αρμόδιο υπουργό Αριστείδη Μπαλτά να δηλώνει με θράσος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ για την παιδεία. Και βέβαια δεν υπάρχει όταν μέσα στο καλοκαίρι η χώρα θα πληρώσει στους τοκογλύφους 11,5 δις ευρώ ενώ από τις 25 Γενάρη και μετά έχουμε πληρώσει ήδη άλλα 8 δις για το χρέος. Και εδώ θα πει κάποιος ότι με το νέο πολυνομοσχέδιο καταργήθηκαν οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών. Οι διαγραφές όπως λέγαμε και παλιότερα δεν κοστίζουν τίποτα στο πανεπιστήμιο και η κατάργησή τους είναι αποτέλεσμα του μεγάλου αγώνα που έδωσε το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα ενάντια τους. Το ίδιο φοιτητικό κίνημα δεν πάλεψε μόνο για να ανακληθούν τα ν+2  γιατί τότε οι αγώνες μας θα έπεφταν στο κενό καθώς τα οικονομικά προβλήματα είναι αυτά που «διαγράφουν» το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών ή δεν τους αφήνουν καν να ξεκινήσουν τις σπουδές τους. Πάλεψε επίσης για αύξηση της χρηματοδότησης που η έλλειψη της «στραγγαλίζει» ολοένα τα πανεπιστήμια αλλά αντί για αυτό τα αποθεματικά των ιδρυμάτων δεσμεύονται για άλλη μια φορά. Μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε; Μήπως το νέο πολυνομοσχέδιο βρίσκετε σε καλό δρόμο; ΟΧΙ. Απαντάει αυτό το πολυνομοσχέδιο στις ανάγκες των φοιτητών για μόρφωση στο σήμερα; Εξασφαλίζει ότι κανείς φοιτητής δε θα χρειάζεται να δουλέψει για να σπουδάσει; Εξασφαλίζει ότι κάθε φοιτητής που το έχει ανάγκη θα έχει δωμάτιο σε φοιτητική εστία; Εξασφαλίζει χρηματοδότηση ώστε τα πανεπιστήμιά μας να μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά; ΟΧΙ. Κι αυτό δεν είναι ούτε απόληξη κωλυσιεργίας ,ούτε έλλειψης χρόνου. Είναι φυσικό αποτέλεσμα του ότι το υπουργείο Παιδεία, κομμάτι της κυβέρνησης, δεν σκοπεύει και δεν σκόπευε ποτέ να αμφισβητήσει τις επιταγές της Ε.Ε. που θέλουν την κατάργηση του δημοσίου και δωρεάν πανεπιστημίου για όλους και που προφανώς δεν αφήνουν ούτε φράγκο να παραχωρηθεί σε αυτό αλλά δισεκατομμύρια δίνονται για το χρέος.

Αρμόζει με βάση τα παραπάνω στο λαό μας και στη νεολαία μια στάση αναμονής; Και πάλι όχι. Η νέα κυβέρνηση δε διαπραγματεύεται για τα συμφέροντά μας, αλλά κόντρα σε αυτά. Έρχεται να μας πει ότι με εθνική ομοψυχία η διαπραγμάτευση θα πετύχει. Με την ίδια λογική μας λέει ότι τα προβλήματα του πανεπιστημίου μας θα λυθούν με «ρεαλιστικό» διάλογο. Δεν το πιστεύουμε. Στο μονόδρομο που μας επιβάλλουν να χαράξουμε άλλο δρόμο, αυτόν των αναγκών μας. Υπάρχει αυτός ο δρόμος και είναι η σύγκρουση των λαϊκών μαζών με τις επιταγές του κεφαλαίου και τις βασικές επιλογές του σε τοπικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ρήξη και έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, με διαγραφή του χρέους, με τα κλειδιά της οικονομίας στο λαό.


Μόνο αυτός είναι ρεαλιστικός δρόμος για μας, ώστε να υπάρξει αλλαγή στην ζωή μας βάζοντας το κοινωνικό συμφέρον μπροστά και όχι το συμφέρον των λίγων.

Με όπλο τις συνελεύσεις μας, με την οργάνωση της πάλης μας μπορούμε να νικήσουμε.

Γι’ αυτό λοιπόν καμία υποταγή... ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ