Και τι έγινε; Και τον Χίτλερ τον έβαλαν φυλακή και μετά πήρε την εξουσία
Ναι, ο Χίτλερ πήρε την εξουσία αφότου πήγε φυλακή, όχι όμως επειδή πήγε φυλακή. Πάμπολλοι άνθρωποι έχουν πάει στη φυλακή, κι ελάχιστοι από αυτούς έχουν πάρει την εξουσία. Άλλωστε δεν είναι ανάγκη να αγχωνόμαστε, ο Μιχαλολιάκος έχει ήδη μπει στη φυλακή, οπότε αν είναι γραφτό του να πάρει για αυτό το λόγο την εξουσία θα την πάρει είτε ξαναμπεί, είτε όχι.
Από τη άλλη πλευρά, και ο Λένιν πήγε στη φυλακή και μετά πήρε την εξουσία. Προκύπτει επομένως το λογικό συμπέρασμα ότι θα πρέπει να επιδιώκουμε οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς να μπουν στη φυλακή, γιατί μετά ίσως πάρουν την εξουσία, ενώ από την άλλη εξίσου λογικά θα πρέπει πρέπει να κάνουμε μια καμπάνια ενάντια στη φυλάκιση ακροδεξιών, γιατί μετά θα πάρουν την εξουσία. Θα πρέπει τότε να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για πολιτικές πατάτες που κάναμε στο παρελθόν, όπως ήταν πχ η καμπάνια για την καταδίκη του Περίανδρου, που και αυτόν άλλωστε το αστικό κράτος τον φυλάκισε.
Αν πάρουμε στα σοβαρά αυτό το επιχείρημα είναι σαν να λέμε ότι η κρατική καταστολή δεν έχει καμία άλλη πρακτική επίπτωση πάνω στα αντικείμενά της, εκτός από την επίδρασή τους στην εικόνα τους, που μπορεί να είναι και θετική. Όμως είναι γνωστό από την εμπειρία του ίδιου του εργατικού κινήματος ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μια δίωξη δεν είναι απλώς ένας παράγοντας στο ισοζύγιο του κύρους του διωκόμενου, είναι κάτι υλικά και ηθικά συντριπτικό. Αλλιώς δε θα είχαμε κανένα λόγο να κάνουμε καμπάνιες ενάντια στην ποινικοποίηση του δικού μας κινήματος.
